Voor de opvoeding van hun kinderen waren ouders altijd al geneigd steun te zoeken bij deskundigen. Maar tegenwoordig durven ze het bijna niet meer aan zónder een psycholoog of pedagoog. Wie heeft nog de moed om op eigen kracht op te voeden? ‘Ouders hebben steeds meer kennis. Ze zijn daardoor bang hun kind te traumatiseren.’
Vraag aan de psycholoog van Ouders Online: ‘Hoe stop ik met borstvoeding? Mijn dochter bepaalt waar en wanneer er gedronken wordt, en ik wil het niet meer. Maar ik ben bang haar af te wijzen. Verbreek ik daarmee niet de dochter-moederband die we net hebben opgebouwd?’

Voor de redacteuren van webportal oudersonline.nl is het dagelijkse kost. Toen de site in 1996 van start ging, kwamen er tien tot twintig vragen per week binnen. Dat waren nog vooral de ‘fun-vragen’. Inmiddels komen er tweehonderd vragen per week binnen voor de kinderarts, en zo’n honderdvijftig voor de psycholoog en kinderpsychiater. Zelfs als je de toegenomen belangstelling voor internet meerekent, is dat een sterke stijging. Bovendien zijn de vragen inmiddels van een zwaarder kaliber en dat heeft alles te maken met de trend dat ouders problemen zelf zwaar máken.

Steeds meer onzekere ouders
De Britse socioloog én vader Frank Furedi signaleerde deze trend ook en schreef er een boek over dat onlangs in het Nederlands verscheen: Bange ouders. Opvoeden zonder zorgen. Furedi beschrijft hoe ouders in de jaren twintig ook wel hun besognes hadden, maar dat het daarbij meer om een enkel probleempje ging. Tegenwoordig doen de discussies die in de media over het ouderschap worden gevoerd, vermoeden dat het gezinsleven alles behalve oké is, dat de meeste ouders de touwtjes niet meer in handen hebben en dat alles in twijfel kan worden getrokken.